Vol, vol, vol. Dat zit het lesprogramma. Helemaal op maandag! Zo ook afgelopen maandag. Na weer zo'n hectische, overvolle en lange werkdag, ik was om 7.40 op school en vertrok om 18.15 uur!, besloot ik alerter te zijn op waarin ik die dag investeerde. Ik was zo druk geweest met instructies geven en nog eens instructies geven, dat ik geen tijd had voor iets ontspannends met de klas. Om 2 uur 's middags, de kinderen waren de hele dag al druk (raar he, met zo'n vol programma! en juf met dat volle programma in het hoofd) besloot ik wat ontspanning in de tent te brengen. Wat ontlading van de overtollige energie leek me niet slecht. Ik kondigde het tussendoortje aan. En met gespitste oren luisterden de kinderen naar de uitleg van 'magic eleven'. (Als groepje tot drie tellen. De handen bij elkaar. En bij drie allemaal een willekeurig aantal vingers uitsteken. En dan tellen maar. Bij 11 vingers is het raak.) 'Je schrijft eerst het spellingwoord op dat ik dicteer. Dan kijk je 't goed na. Dan bespreek je met je groepje de strategie en kijk je het schrift van een ander na. Alles goed? Dan magic eleven. En heb je precies 11, dan laten jullie even je groepsyell horen.' Enthousiast gingen de kinderen aan de slag. En binnen twee minuten galmden de groepsyells me om de oren. De energie denderde door het lokaal heen en iedereen was superalert. Een tweede woord en spel volgden. In de stilte die daarna neerdaalde, werd er zachtjes op de deur geklopt. Een koppie van een jongen van groep 6 verscheen in de deuropening. 'Juf, ik probeer op de gang te lezen, maar uw klas maakt zoveel lawaai...' Met een brede grijns vertelde ik hem dat we iets zachter zouden doen, maar dat hij waarschijnlijk het lawaai nog wel een keer zou horen. De kinderen die mijn opmerking verstonden en begrepen, moesten lachen. Vol plezier zetten we ons aan de laatste drie spellingwoorden. De kinderen waren laaiend enthousiast en ik kon niet anders dan genieten van dit uitbundige, luidruchtige moment.
Om de gemoederen weer tot bedaren te brengen maar even voorgelezen. Dat was heerlijk rustig na al de herrie. En ook ontspannend. Toen ik dit aan het eind van de dag nog eens door mijn hoofd liet gaan, besloot ik mij op maandag niet langer gek te laten maken door het volle programma. Want een hyperjuf met een hyperprogramma zorgen voor een hyperklas. Investeren in de samenwerking, groepssfeer en relaties leken mij belangrijker dan het afmaken van de laatste rij sommen of het er nog snel doorheen jassen van een leesblad.
Tijd... Het blijft een grote rol spelen. Het is maar net hoe je daar zelf mee omgaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten