afstemmen en Human Dynamics

In het kader van het verbeteren van onze Directe Instructie kreeg het hele team de opdracht een instructie te verzorgen voor drie teamgenoten, onderwerp: iets dat je interesseert. Mijn keuze was snel gemaakt. Ik ben verzot op de theorie van Human Dynamics. Nadat ik de schok had verwerkt tijdens de module HD dat deze theorie nauwelijks evidence based is, heb ik intens genoten van het herkennen en erkennen van mijzelf en mijn zijn en het accepteren en waarderen van het zijn van anderen. Of de theorie nou echt onderbouwd is of niet, maakt mij niet meer uit. Voor mij werkt het! Dus heb ik afgelopen donderdag in tien minuten kwaliteiten op laten schrijven (activerende startopdracht) doelen benoemd, de basisgedachten van HD uitgelegd, linken gelegd naar The Social Styles (ja, ik moest voorkennis activeren natuurlijk) en drie collega's aan het werk gezet om hun eigen manier van zijn te ontdekken. Natuurlijk kon dat niet in tien minuten. Maar het leuke was, dat de collega's unaniem meer wilden weten over HD. Mijn hele dag was al goed, maar toen niet meer stuk te krijgen. Gelijk bij de directeur neergelegd dat men meer over HD wilde weten. En zij, ook bekend met HD, stemde daarin toe. Helemaal top!

Waarom HD zo leuk is? Omdat HD handvatten geeft om een ander met bijvoorbeeld een ander denk- of werktempo beter te begrijpen. Maar ook omdat je door het kennen van je eigen zijn en dat van anderen beter kunt afstemmen, waardoor je de dingen die je doet krachtiger neer kunt zetten. Goed voor de organisatie. Goed voor de mens!

talenten

Vrijdag opnieuw de kracht ontdekt van het kinderen aanspreken op hun talenten. Al een tijdje geleden werd aan mij gevraagd: 'Juf gaan we weer een school-factor doen? Net als X-factor?' Deze vraag verraste mij positief. Blijkbaar was dat element vorig schooljaar goed bij de kinderen ontvangen. Om tegemoet te komen aan hun vraag, overlegde ik met de directeur. Deze gaf mij de vrijheid om iets dergelijks met de kinderen te gaan regelen. Dit bracht, al weer een paar weken geleden, een enorm gejuich tot stand. In de tussentijd hebben de kinderen posters gemaakt om de andere leerkrachten en kinderen ervan te overtuigen. Dat is gelukt. En vrijdag was dan het moment waarop de intekenlijsten gemaakt konden worden en de reclameposters voor in de school. Bij de aankondiging daarvan ging direct een enorme flow door de groep. Er werden groepjes gemaakt, waarbij ik verrassend leuke initiatieven ontdekte. Kinderen die normaal gesproken moeite hebben om zelf actief een groepje te zoeken, deden dit nu wel. Er werd overlegd en samengewerkt. Onze missieverklaring in de praktijk, om het maar zo te zeggen. (Acceptatie, vriendschap en plezier, ja dat hebben wij hier.) Als rekenen af was, mochten de kinderen aan die opdracht gaan werken. Indrukwekkend om te zien hoe hard, serieus en gezellig er werd gewerkt. In de pauze kwamen twee jongens naar me toe: 'Juf, hebben wij een goede versterker op school voor onze gitaar?' Ik legde uit wat we hadden, waarop zij vroegen of ze dan 's middags hun gitaar mee konden nemen om te proberen. Dat vond ik natuurlijk prima. En ja hoor, ze hadden die bij zich. Terwijl de rest zich even buiten vermaakte (verdiende vrijetijdspunten) probeerden zij de versterker uit. Ik heb hier van genoten. Van dit enthousiasme, deze motivatie en de energie die dit alles gaf. Dit deed mij er opnieuw bij stilstaan dat deze manier van leren zo krachtig is. Daar nog meer gebruik van maken zou geweldig zijn.

Aftellen

Moe, dat ben ik er van. Een opleiding doen is echt erg leuk. Je leert er veel van. Raakt geinspireerd en extra gemotiveerd om dingen te doen. Telkens ontdek je leuke, nieuwe, uitdagende dingen. Je leert jezelf beter kennen, de kinderen in de klas, je collega's. Nieuwe inzichten en veel begrip. Is dat alles bij elkaar wijsheid? En toch is er een kleine maar. En die maar betreft de enorme tijdsinvestering. Volgens mij weet ik van gekkigheid niet meer wat ik moet doen als ik klaar ben. Vrije tijd, wat is dat? Tijd voor sociale contacten, bestaat dat? Tijd om uit te slapen, heb ik dat ooit gehad? Tijd om even niets te doen, gewoon helemaal niets, ook niet denken aan wat nog allemaal moet, plannen, organiseren, regelen. Nee, gewoon helemaal niets. Ik geniet al bij voorbaat. Nog ruim twee maanden. Ik ben echt aan het aftellen. Nog even doorbikkelen. Nog even de tanden op elkaar, avonden vol met werk. Weekenden die zijn volgepropt met werk, werk, huishouden, werk, een minimaal sociaal leuk contact en nog eens werk. Vanavond was ik er ineens moe van. Een klein uurtje gewerkt. Toen gaf ik er de brui aan. Nu ga ik een uurtje bijkomen op de bank. Het lijkt me heerlijk!