het knaagt

Nee, dit is geen spreekbeurt over de hamster. En ook niet over het konijn. Het is iets dat in mij opkomt na het inspectiebezoek. Wat er dan knaagt? De gedachte dat wat de inspectie verwacht onmogelijk. Het afgelopen jaar is er keihard gewerkt. En de afgelopen maanden hebben we ons als team helemaal te pletter gewerkt. Het ene groepsplan na het andere, de ene analyse na de andere. Document zus, document zo. Uren heb ik achter die stomme computer geplakt gezeten. Gisteravond nog. Vanochtend nog. Afgelopen weekend in de auto. Vriend achter het stuur, ikke werken. Bezoekje gebracht. 'Mag ik even een mailtje versturen?' Weer in de auto. Weer werken. Volgend bezoekje. 'Mag ik even naar mijn email kijken?' En zo weer naar huis. De weken daarvoor nauwelijks 's avonds vrij geweest. Geen schrift nagekeken. Geen observatie kunnen doen. Is dit dan wat de inspectie wil? Nee, de inspectie wil alles. En observaties, en nagekeken werk en rust in de groep en controle en instructie, instructie, instructie en al die verdraaide plannen. Dat moet ten koste van iets gaan, dat en en. In mijn geval gaat dat ten koste van mij. Ik ben kapot. En mijn collega's? Ik kan niet voor hen spreken, maar zie de moeheid. Is dit de bedoeling? Die vraag blijft toch echt aan mij knagen.