groepsvorming

Een week geleden begon ik met de aankondiging dat de tafelgroepjes nog een week zouden bestaan. 'Volgende week vrijdag kom je in een nieuw groepje.' Van een aantal kanten kwam een positieve reactie, van anderen een teleurgestelde. 'De komende week maak je voor ieder groepslid een bedankkaartje. Daarop schrijf je wat je leuk of aardig vond van die persoon en je geeft een compliment.' De gehele afgelopen week zijn de kinderen hiermee druk geweest. Gezellige, gekleurde kaartjes werden druk beschreven en versierd. Een paar kinderen hadden wat moeite met een positieve opmerking naar een groepslid, maar uiteindelijk heeft iedereen kaartjes gemaakt. En gister was het dan zo ver: nieuwe groepjes. Ik had me al een week lang hierop geprepareerd. Volgens Cooperatieve Leerstrategieen is het belangrijk om in alle groepjes de verschillende niveaus te laten terugkomen. Een heel gepuzzel dus om gebalanceerde groepjes te maken. En dan nog het sociale en emotionele aspect erbij. Donderdagmiddag dacht ik klaar te zijn, maar 's avonds thuis bedacht ik al dat een bepaald groepje toch niet goed was. Vrijdagochtend nog weer wat veranderd. Onder de rekentoets nog weer wat aanpassingen gemaakt en toen kwam het grote moment. Altijd wat gespannen hiervoor. Ik wil niemand een nare plaats geven, maar ik vind dat kinderen ook moeten leren om met anderen samen te werken waar ze misschien wat minder goed mee kunnen. Een dergelijke toespraak hield ik vooraf, voor de kinderen. Ik benoemde dat zes weken slecht slapen omdat je je niet prettig voelt in je groepje een goede reden was om even bij mij te komen in de pauze. Heel rustig bekeken de kinderen de plattegrond. Geen heftige reacties. Bijzonder vond ik dat. Wel heel wat slechter gewend!
In de pauze kwam een Patricia naar me toe. 'Juf ik kan niet zo goed met Irene overweg. We hebben een beetje ruzie.' Ik bevestigde dat het goed was dat ze bij me kwam en stuurde haar naar Irene om dit te bespreken, want misschien viel het wel mee. Ze kwam terug met de meededeling dat Irene er net zo over dacht. Werk aan de winkel dus.
Terug in de klas gaf ik aan dat er behoefte was aan een wissel. Natuurlijk kwamen er meer reacties. Mijn zesweken slecht slapen opmerking herhaalde ik een paar keer. En na wat gepuzzel en heen en weer gepraat, waren we er uit. Iedereen redelijk tevreden en nog steeds mooi evenwichtige groepjes.
Om even voor drie uur begon de grote volksverhuizing en om tien over drie kwam het eerste groepje mij melden dat ze al een naam hadden. Ik was helemaal verbaasd. 'Wauw, wat snel.' Glimmend van trots en met een dik compliment erbij, schreef ik hun groepsnaam op het bord. Een tweede en derde groepje volgenden snel. De bedankkaartjes werden uitgereikt. Nieuwsgierig las een ieder de ontvangen kaartjes met complimenten. Een korte inventarisatie van mijn kant maakte duidelijk dat de meeste kinderen blij waren met de gekregen complimenten. Een prettige swung was voelbaar. Een positieve beweging was duidelijk merkbaar.
Een uurtje later keek ik tevreden om mij heen in het lege lokaal. Een fijne dag. Een goede afsluiting. En een mooie basis voor verdere groepsvorming, teambouw en klasbouw!