Na vier en een halve schoolweek moet ik opnieuw erkennen dat in de uren die er voor staan, lang niet alles gedaan kan worden! De hele dag ben ik bezig met het geven van instructies. Nauwelijks een moment voor een observatie of een simpel bezoekje aan de wc! En dan nog heb ik het idee dat ik kinderen te kort doe. Tijd voor gesprekjes zijn er eigenlijk niet. Die prop ik in de tijd na school of tijdens het naar buiten gaan. Vandaag een ruzietje tussen vijf jongens. Moest echt opgelost. Kostte een ruim kwartier. 'Wat is nou een kwartier?' Nou, heel veel als je les uit drie kwartier bestaat! Dan blijft er toch echt een stuk minder over. Dus maar weer proppen en creatief oplossen. En dus niet alles af. Al weer niet...
En dan als de kinderen weg zijn aan de slag met andere zaken. Spullen in orde maken voor een kind dat al twee weken ziek is. Hoe maken we die inhaalslag? Hoe krijgt het de juiste instructie? En wanneer doe ik dat dan? Groepsmap in orde maken. Gegevens nalopen. Planning vastleggen. Overleg met een collega over een ander kind. Briefje maken voor een excursie naar de Waterzuivering. En toen was het al weer drie uur. En nog niet alles klaar wat ik had willen doen. Had om twee uur thuis willen zijn. Tijd voor studie. Mooi niet dus.
Nu, om negen uur 's avonds, vliegt het me allemaal even aan. Net stoom afgeblazen bij wederhelft. Dat hielp. Besloten voor vanavond te stoppen met leren en werken. Even ontspannen. En dan vroeg het bed in. Hopelijk heeft de nieuwe dag weer wat rust in petto. Of de wens de vader der gedachte is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten