Welkom op dit onderwijsblog. Leuk dat je komt kijken. Dit blog is bedoeld voor verhalen die getuigen van werkplezier (in het onderwijs), maar die ook de wrange realiteit tonen van het huidige prestatiegerichte onderwijs in dit neoliberale tijdperk.

Ingrid

vrijdag 11 maart 2011

chaos

Vandaag spontaan een combinatiegroep. Zieke collega van groep 8. Geen vervanging. Naar huis sturen was geen optie. Dus werden de kinderen opgedeeld. 'Arme kinderen', denk ik dan altijd. Maar goed, soms zijn dingen niet anders. Zo kreeg ik zeven kids van mijn oude clubje erbij. Vier van mijn eigen clubje waren er ziek. Dus waren het er uiteindelijk nog maar 29. Altijd nog twee minder dan vorig jaar. Maar wel een een lokaal dat zo'n 16 m2 kleiner is. En dan was te merken. Altijd al een benauwd lokaal. Vandaag was het bijna niet te doen. De enige twee ramen die ik heb, allebei op het oosten, stonden de hele dag wagewijd open. Van enig doorluchten was toen echter nog steeds geen sprake. Ook met de afzuiginstallatie op volle toeren, bleef het benauwd. De open deur gaf enige verkoeling. Dus de hele dag maar de deur open. Ik denk dat ze bij de kleuters ons gezang nog hebben kunnen horen.

Altijd een boeiend schouwspel, twee groepen bij elkaar zetten. Bijzonder om te zien dat de 7 van groep 8 dan toch de 22 van groep 7 de baas zijn. Niet voor lang, denk ik. Maar vandaag wel.

Mijn instructietafel was bezet door drie gezellige meiden. Het bureau lag volgepakt met gemaakte posters. Waar bleef ik? De chaos van de dag zat waarschijnlijk voornamelijk in mijn hoofd, maar rustig word ik nooit van zo'n opdeeldag. Vanmiddag maar even gebruik gemaakt van het heerlijke weer. Dat hielp. Eindelijk werd het toch ook 15.15 uur. Het was best een goede dag, maar die chaos...

Na schooltijd kon ik niet anders dan orde scheppen. Twee lieve meiden hadden mijn bureau al opgeruimd, zelfs de lades. Ineens kon ik mijn eigen rommel in de opbergkast niet langer aanzien. Ik moest en zou iets opruimen. Vreemd verschijnsel, die opruimwoede na zo'n dag. Ik dacht dat het aan mij lag, maar toen ik bij mijn collega binnenliep, zag ik eenzelfde opruimwoede. We konden er gelukkig samen om lachen.

Tegen zessen ging ik compleet gesloopt naar huis. Het enige dat ik nog kon bedenken was dat ik boodschappen wilde doen om een 'dom' boek te kopen, zodat ik de hele avond kon lezen. En blijkbaar was het volgen van dat instinct het enige juiste om te doen. De chaos is weg. Ik voel me vele malen minder vermoeid dan vier uur geleden. Lekker ontspannen. Mijn hoofd is weer leeg. Nu is het weekend echt aangebroken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten