Altijd weer even wennen, zo'n eerste schooldag, ookal was de vakantie maar gewoon een week. Maar na een uurtje, is het alsof alles weer is zoals altijd. En dat is het dan ook. Gelukkig voel ik de vakantie nog steeds in mijn botten. Heerlijk uitgerust en afstand genomen van het werk.
Vandaag gelijk weer midden in het werk. Bij binnenkomst op school jammerde de telefoon. Een vader van een kind dat net is geopereerd. Kind nog niet naar school. Toen de kinderen kwamen, hoorde ik het ene verhaal na het andere. Verdrietige en blije door elkaar. Overleden opa, vader die gaat trouwen, hele vakantie ziek geweest, lekker in Oostenrijk geweest, gebroken duim enz. Er kan veel gebeuren in een week, dat bleek wel weer. En ja, dan begint het gewone werken weer. Eventjes schakelen en de routine is terug. Een heerlijke klas met tijd voor een grapje en een compliment. En zowaar was er tussen de middag zomaar tijd om echt even te eten en te pauzeren. Ik kan me niet herinneren wanneer dat voor het laatst lukte, maar dat is volgens mij ruim voor Kerst geweest. Het beviel echter uitstekend. Even de concentratie loslaten, het denkwerk op een lagere versnelling en zomaar wat kletsen over de vakantie. Een aangename pauze. Deze versterkte de nieuwe, frisse start. Geen gestress zoals de laatste maanden continu het geval was. Even gewoon een normale schooldag, met normale hoeveelheden werk. Bewust gedaan? Ja. Tip van een oudere collega. 'Werkdruk maak je zelf. Ben je te druk, dan moet je minder dingen doen.' O zo simpel, maar o zo waar. Alleen is de praktijk soms hardnekkig. Maar het gevoel van rust van vandaag, heeft mij wel bevestigd hierin. Tijd. Tijd nemen. Rust nemen. Dat ga ik maar eens volhouden de komende weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten