Met verbazing heb ik zonet naar het nieuws gekeken. Nou is daar wel vaker iets verbazingwekkends op, maar vandaag betrof het mijn vakgebied: onderwijs.
Het eerste bijzondere dat ik hoorde was dat er tegenwoordig meer aandacht is voor het spel van kleuters. Kleuters moeten juist meer spelen, omdat dat goed voor hun ontwikkelng is. Dat laatste wist ik al, maar dat er meer tijd werd besteed aan spelen... ? Ik herken dat in ieder geval niet. De buitenspeeltijd van de kleuters is verkort, dit ten gunste van het leren in de klas. In de klassen wordt met een nieuwe 'methodiek' gewerkt. Naar mijn idee komt daar niet bijzonder veel spelen bij aan te pas. Voor spelen is volgens mij juist minder aandacht. Het gaat om presteren. In groep 1 worden de eerste cito's afgenomen en daar wordt hard voor gewerkt en minder door gespeeld.
De tweede verrassing - misschien is verrassing trouwens niet het juiste woord, want ik begin te geloven dat geen middel in onderwijsland te gek is om een doel te bereiken - is het filmen van kleuters tijdens dit al dan niet toegenomen spelen. Dit kan maar een doel hebben: betere prestaties. Waar is men mee bezig? Ik moet de hele tijd denken aan de plofkip van Cupido Oudemeester (zie links). Volgens mij staat hier ook iets te ploffen. Mogen kinderen nog echt spelen? Mogen ze in hun eigen tempo groeien? We hebben net gevierd dat we vrij zijn. Geldt dit niet ook voor kinderen in hun ontwikkeling? Of gelden hier andere regels? Vinden wij dat wij het recht hebben om hen zo te sturen en te kneden totdat ze presteren naar wat zij volgens ons behoren te doen? Het is goed om kinderen te motiveren en te stimuleren. Het is goed om kinderen voor te doen hoe dingen gaan, wat van hen wordt verwacht. Het is goed om kinderen de mogelijkheid te geven om door te leren, door te groeien. Maar gaat dit niet een beetje te ver? Wat vindt de rest van onderwijzend Nederland hiervan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten