Het is weer cito tijd. Dit keer is groep 7 aan de beurt met de entreetoets. Een draak van een toets. Zo'n 20 taken moeten de kinderen door worstelen; rekenen, studievaardigheden, taal, spelling, begrijpend lezen en wat al niet meer. Voor de eerste toets zijn de kinderen altijd supernerveus. De laatste toets is nauwelijks meer interessant en wordt tussen de bedrijven door eventjes gemaakt. Altijd weer een bijzonder proces.
Deze keer heb ik de eer om in alle rust met de dyslecten de toets te doen. De koffiekamer wordt dagelijks omgetoverd tot toetsruimte. Ieder kind krijgt een royale plek om te zitten en de spulletjes neer te leggen. Heel wat meer rust en ruimte dan een krappe leerlingtafel in een volle klas. Ach ja, dyslexie hebben, moet toch ook wat voordelen hebben, nietwaar?
Vandaag kunnen genieten van de verschillende manieren van werken van de kinderen. Allemaal oprecht bezig om het beste van de toets te maken. Toch zo anders. De een zeer geconcentreerd bezig met de vragen. Teruglezend, zoekend en nog eens nadenkend. De ander al aanstrepend tijdens het voorlezen. Een potlood dat tien keer geslepen wordt en dan toch echt stuk blijkt. Een slimmerik die twee potloden bij zich heeft en er gul een aanbiedt. Een tevreden blik als weer een pittige opgave tot een goed einde is gebracht. Echt genieten om hiernaar te kijken. Volgende week nog een paar dagen. Dan is deze pret voor mij weer voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten