Het viel niet mee, die eerste schooldag. Mijn meestal aanwezige enthousiasme was bij start echt niet aanwezig. Het leek wel alsof ik niet helemaal geland was. Ergens boven de klas zweefde ik rond. Tot mijn verbazing echter, waren de kinderen na de eerste dag toch enthousiast. Positieve opmerkingen over de dag, met gevolg dat mijn afdaling naar het hier en nu toch echt in gang werd gezet. De tweede dag werd een fijne dag. Ik was geland en geaard. De kinderen werden mijn kinderen. En met een zeer tevreden gevoel heb ik de week afgerond.
Als ik terugdenk aan 'mijn kinderen' dan zie ik stralende, enthousiaste gezichten. Ik voel me blij en vereerd door het in mij gestelde vertrouwen. Kinderen die me vier dagen kennen en komen vertellen dat ze een fijne dag hebben gehad. Een verhaaltje van een meisje dat vertelt dat ze al vijf jaar bij elkaar in de klas zitten, maar nu, door teamwerk, hebben ontdekt elkaar eigenlijk helemaal niet zo goed te kennen. Maar dat ze het heel leuk vindt om met anderen samen te werken. Een opmerking over 'leuk, samenwerken'. Een goede sfeer. Complimenten die kinderen aan elkaar hebben gegeven. Een jongetje dat eerst het samenwerken niet zag zitten, maar de tweede dag kwam vertellen dat hij een fijne dag had gehad in zijn groepje. Ik gloeide van trots en de kinderen groeiden door complimenten te geven en te krijgen.
Dat is wat ik gezien heb en ervaren in deze vier dagen. Hoe dit zo gekomen is? Tja, een positieve insteek denk ik. Alleen gewenst gedrag benoemen. Duidelijk zijn in wat de bedoeling is. Veel, heel veel complimenten (laten) geven en een heldere structuur neerzetten om samen opdrachtjes te maken. Biedt dit geen prachtig vooruitzicht voor de rest van het jaar? Ik heb er zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten